martes, 17 de agosto de 2010

El ruido y el silencio


Na semana santa deste ano de 2010 decidín facer unha viaxe as terras turolenses de Andorra co amigo Víctor, natural daqueles aires.

Íamos a traballar nun documental sobre a memoria oral do Baixo Aragón que se está a chamar Albada de los vientos. Pero decidimos ir cuns días de adianto e de paso ía a coñecer o ambente sonoro da semana santa andorrana. Un pobo que neses días exprésase vía da sonoridade do tambor e do bombo.

Tiña eu unha añoranza polos tempos vividos en Gondomar e cando chegaban as festas de san benito, as veces, baixaban as treboadas do Rosal a facer paseos estrondosos polo pobo con aqueles tambores.

O chegar a vila (hai que ter en conta de que a pesares de ser a terceira vila da provincia de Teruel, Andorra só conta con oito mil e pico personas), invadiunos de primeiras o son dos bombos que ensaiaban en calqueira casa. Portas e ventás emitían este traqueteo constante que pouco a pouco che vai invadindo a cabeza impedíndoche pensar noutra cousa.

¿E que podía facer un cunha cámara na man e catro días por diante sen nada que facer?. Pois pola en marcha e recoller esa vida ademáis marcada pola dualidad da creencia ou non dun dios pero sen embargo participante desa actividade procesional católica.

Deses días e coa colaboración de O Faiado da Memoria e La Masadica Roya, xurdiu o documental de el ruido y el silencio e este é o seu trailer:

----------------------------------------------------------------------------------
Pero como o diría Juan José Bielsa e todo aragonés e aragonesa que ame a súa terra:

En a Semana Santa d'ista añada de 2010 dezidié fer un viache a las tierras teruelanas d'Andorra con l'amigo Víctor, natural d'ixe lugar.

Íbanos a treballar en un documental sobre a memoria oral d'o Baxo Aragón que leva por títol "Albada de los vientos". Pero dezidiemos ir-ie con prou tiempo, bels días antis, ya que a o mesmo tiempo teneba previsto conoxer l'ambién sonoro d'a Semana Santa andorrana. Un lugar que en ixos días s'amuestra a traviés d'a sonoridá d'o tambor y o bombo.

Teneba yo cariños por os tiempos vivius en Gondomar y cuan plegaban as fiestas de San Benito; alavez baxaban chens dende O Rosal a fer gambadas muito roidosas por o lugar con ixos tambors.
En plegar a la Villa (s'ha de tener en cuenta que a pesar de ser a terzera localidá d'a provinzia de Tergüel, Andorra solamén tien güeito mil y escai abitans), nos invadió en primeras o soniu d'os bombos que asayaban en cualsiquier casa. De puertas y finestras saliba ixe repiquetiar contino que a bonico t'iba invadindo a capeza privando-te de pensar en atras cosetas.

¿Y qué podeba fer uno con una camara en man y cuatro días por deván, sin atra cosa que fer? Pos enchegar-la y recullir ixa vida marcada por a dualidá d'a creyenzia u no en un dios pero sin dembargo unanimemén partizipando en ixa autividá prozesional catolica.

De resultas d'ixos días pasaus en Andorra y con a colaborazión de O Faiado da Memoria y La Masadica Roya surtió o documental de El Ruido y el Silencio (O Roído y o Silenzio), e iste ye o suyo trailer:



trailer el ruido y el silencio

No hay comentarios:

Publicar un comentario