Fai un tempo comenzamos unha historia basada nos nenos que viviron na cidade sitiada de Madrid durante os anos 36 a 39.
Queríamos saber como fora a vida alí, como lles afectara, as súas reaccións e vivencias ante todo aquilo que estaba acontecendo o seu arrededor. Todo elo desde a perspectiva de rapaces pero coa outra perspectiva do paso dos anos
Durante algúns invernos fumos un grupo de amigos a Madrid e fumos recollendo testemuños de distintas personas que viviron aqueles tristes anos. Entregaban a súa memoria e, os que podían, tamén as imaxes dos anos vividos. As horas de gravación ían acumulándose, E hoxe xa comenzan a vela luz.
Este era o trailer que fixéramos naquel momento, ainda incluso, sen ter nada gravado:
Tras a primeira viaxe fixemos un par de previos para dar a coñecelo traballo e ver de conseguir algunha aportación económica.
O testemuño de Felisa era desgarrador de principio a final. Ela marchaba o día seguinte para a Manga del Mar Menor. Abandonaba a cidade na que estivo toda a súa vida por cuestións de saude. Pero antes ía a deixarnos as súas verbas cheas de emoción. A gravación estaba realizándose as tantas da mañán nunha casa valeira pola mudanza.
Este anaco sobre a súa evacuación é emotiva:
Outra das personas que entrevistamos por aquelas datas foi ao periodista e escritor, Eduardo Haro Tecglen. Falamos de todo e se nos foi as ideas unhas cantas veces. Parecía que estábamos ante un discurso xeneral e as palabras revoloteaban por toda a habitación. Logo de despedirnos, e ante a imposibilidade de poder seguir charlando posto que tiña un acto a continuación, prometimos voltar e continuar coa conversa. Non foi posible, nese mesmo ano morría.
Dun dos seus libros extraemos o título do documental e con el viñeron as memorias dese neno republicano.
Agora voltamos a cidade metropolitana para continuar e rematar esta historia que discurre, case toda, baixo terra, como escondida, como refuxio, como transporte.
Arde Madrid comenza o seu ciclo final.
sábado, 21 de agosto de 2010
O fabuloso compositor, instrumentista e excelente amigo, Arturo Solar, continúa pola América do norde mostrando as súas habilidades técnicas e artísticas.
Un dos seus últimos traballos para o campo audiovisual é a banda sonora da película de Conchita Nora Villa "Alondra Smile's". Con ela gañou, no seu apartado, o festival internacional de bandas sonoras de Úbeda.
Aquí poden ver un trailer dese traballo:
Quen se queira por en contacto con el só ten que entrar na páxina web www.arturosolar.com
martes, 17 de agosto de 2010
El ruido y el silencio
Na semana santa deste ano de 2010 decidín facer unha viaxe as terras turolenses de Andorra co amigo Víctor, natural daqueles aires.
Íamos a traballar nun documental sobre a memoria oral do Baixo Aragón que se está a chamar Albada de los vientos. Pero decidimos ir cuns días de adianto e de paso ía a coñecer o ambente sonoro da semana santa andorrana. Un pobo que neses días exprésase vía da sonoridade do tambor e do bombo.
Tiña eu unha añoranza polos tempos vividos en Gondomar e cando chegaban as festas de san benito, as veces, baixaban as treboadas do Rosal a facer paseos estrondosos polo pobo con aqueles tambores.
O chegar a vila (hai que ter en conta de que a pesares de ser a terceira vila da provincia de Teruel, Andorra só conta con oito mil e pico personas), invadiunos de primeiras o son dos bombos que ensaiaban en calqueira casa. Portas e ventás emitían este traqueteo constante que pouco a pouco che vai invadindo a cabeza impedíndoche pensar noutra cousa.
¿E que podía facer un cunha cámara na man e catro días por diante sen nada que facer?. Pois pola en marcha e recoller esa vida ademáis marcada pola dualidad da creencia ou non dun dios pero sen embargo participante desa actividade procesional católica.
Deses días e coa colaboración de O Faiado da Memoria e La Masadica Roya, xurdiu o documental de el ruido y el silencio e este é o seu trailer:
----------------------------------------------------------------------------------
Pero como o diría Juan José Bielsa e todo aragonés e aragonesa que ame a súa terra:
En a Semana Santa d'ista añada de 2010 dezidié fer un viache a las tierras teruelanas d'Andorra con l'amigo Víctor, natural d'ixe lugar.
Íbanos a treballar en un documental sobre a memoria oral d'o Baxo Aragón que leva por títol "Albada de los vientos". Pero dezidiemos ir-ie con prou tiempo, bels días antis, ya que a o mesmo tiempo teneba previsto conoxer l'ambién sonoro d'a Semana Santa andorrana. Un lugar que en ixos días s'amuestra a traviés d'a sonoridá d'o tambor y o bombo.
Teneba yo cariños por os tiempos vivius en Gondomar y cuan plegaban as fiestas de San Benito; alavez baxaban chens dende O Rosal a fer gambadas muito roidosas por o lugar con ixos tambors.
En plegar a la Villa (s'ha de tener en cuenta que a pesar de ser a terzera localidá d'a provinzia de Tergüel, Andorra solamén tien güeito mil y escai abitans), nos invadió en primeras o soniu d'os bombos que asayaban en cualsiquier casa. De puertas y finestras saliba ixe repiquetiar contino que a bonico t'iba invadindo a capeza privando-te de pensar en atras cosetas.
¿Y qué podeba fer uno con una camara en man y cuatro días por deván, sin atra cosa que fer? Pos enchegar-la y recullir ixa vida marcada por a dualidá d'a creyenzia u no en un dios pero sin dembargo unanimemén partizipando en ixa autividá prozesional catolica.
De resultas d'ixos días pasaus en Andorra y con a colaborazión de O Faiado da Memoria y La Masadica Roya surtió o documental de El Ruido y el Silencio (O Roído y o Silenzio), e iste ye o suyo trailer:
trailer el ruido y el silencio
Esta noite, velada
A mediados de 2009 rematábamos este documental pero é neste 2010 cando decidimos facerlle uns axustes e botalo a vivir.
Esta noite, velada conta a historia do grupo de teatro afecionado Airiños da parroquia rianxeira de Asados. O grupo foi creado no ano 35 do século XX polas xuventudes do Partido Galeguista.
Un ano despois a incruenta Guerra Civil rompía coa ansia destes creadores. Algúns deles acabaron no exilio, outros foron asesiñados e os demais sufriron persecución e aldraxe. Pero o esforzo iniciado non ía a caer en vano e a agrupación continuo a pesares da guerra e da posterior dictadura.
75 anos despois Airiños vai a voltar a representar a obra coa que comenzou a vivir: a fuxida de Napoleón.
Os ensaios e estrea desta obra vai a selo telón de fondo para poder contar a historia dun grupo de resistencia social e cultural.
Este é un anaco deste documental.
TRAILER AIRIÑOS
Esta noite, velada conta a historia do grupo de teatro afecionado Airiños da parroquia rianxeira de Asados. O grupo foi creado no ano 35 do século XX polas xuventudes do Partido Galeguista.
Un ano despois a incruenta Guerra Civil rompía coa ansia destes creadores. Algúns deles acabaron no exilio, outros foron asesiñados e os demais sufriron persecución e aldraxe. Pero o esforzo iniciado non ía a caer en vano e a agrupación continuo a pesares da guerra e da posterior dictadura.
75 anos despois Airiños vai a voltar a representar a obra coa que comenzou a vivir: a fuxida de Napoleón.
Os ensaios e estrea desta obra vai a selo telón de fondo para poder contar a historia dun grupo de resistencia social e cultural.
Este é un anaco deste documental.
TRAILER AIRIÑOS
Comenzo de Andaina
O Faiado ven de comenzala súa andaina audiovisual con dúas producións "esta noite, velada" e "el ruido y el silencio".
Quizás este non vaia a ser un blog no que se esté informando puntualmente, senón como un lugar onde vaiamos colocando cousas do noso quefacer.
Benvidos pois o espazo de O Faiado Producións.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)